Opgestegen zijn

Soms zie je het ineens, je bent opgestegen! Je voelt je altijd verantwoordelijk voor de mensen om je heen? Je wilt ondersteunen en helpen en je vind het moeilijk om te ontvangen? Je bent dan opgestegen naar een ‘plek boven de ander’, een ‘ouder’ plek bijvoorbeeld. Wellicht doe je dit zo uit overleving, omdat je altijd voor je ouders moest zorgen en je geen kind kon zijn. Het kan ook zijn dat je door verwarring in het gezin bent gaan gedragen als de oudste terwijl je in feite de middelste of jongste was. Wat het ook is, je bent opgestegen en het werkt tegen je!

Je voelt je dan bijvoorbeeld onvoldoende verbonden met andere mensen. Of je bent snel vermoeid. Je hebt moeite met autoriteit of je hebt het idee dat alleen hulpbehoevende mensen jouw gezelschap waarderen! Opstijgen is leerzaam, en kan vele kwaliteiten genereren, echter wanneer het automatisch plaatsvind is het belangrijk hier iets aan te doen! Dan is de balans zoek en kun je er last van krijgen. Vermoeidheid, irritatie, problemen met autoriteit, moeite om je kwetsbaar op te stellen en van daaruit te verbinden is dan lastig!

Klaas is een grote man. Hij heeft een sterke uitstraling en geeft een stevige hand. Hij is zijn hele leven al leergierig en duikt graag de theorie in. Hij is een veelgevraagd trainer, bedrijfsadviseur en coach.

Hij heeft een arsenaal aan diploma’s. Hij vertelt dat hij er voldoende heeft om er een hele muur mee te behangen! Toch mist hij iets. Hij noemt het contact met zijn intuïtie. Maar ook zoekt hij verbinding. Hoe goed mensen hem ook vinden, en hoeveel geld hij ook verdient… Het lukt hem niet om de verbinding met anderen te voelen. Hij heeft een lieve vrouw, een fijne dochter maar onlangs deed hij een biertje met een goede vriend van hem die hij al meer dan 20 jaar kende. En hij voelde zich eenzaam. Het was alsof het niet lukte op dezelfde golflengte te komen. Hij had dit vaker, met vrijwel iedereen. Alsof hij ‘achter glas’ leefde.

Een traan rolde over zijn wang en hij veegde hem snel weg. ‘Daarom ben ik bij jou. Wat kan ik doen? Hoe kan ik me verbinden? Hoe kan ik mijn intuïtie beter inzetten?’ ‘Nog een studie doen? Dat lukt me wel, maar ik voel dat het daar niet in zit!’

Ik keek Klaas aan en voelde wat hij bedoelde. Allereerst stelde ik mij open voor zijn energie en eventuele boodschappen van onze gidsen. Ik begon beelden te zien en een stem te horen die mij vertelde wat er zijn gevoel beïnvloedde.

Op een gegeven moment voelde ik een soort tikje in mijn geest en ik merkte dat mijn energie een stapje opzij wilde doen. Ik besloot mijn impuls te volgen en liet de gids spreken via mijn geest.

Dat wat ik eerder in beelden had mogen zien werd samengevat weergegeven in een woordenstroom.

Klaas had volgens de gids, in het contact met zijn moeder een verstoring ervaren. Hij had hierdoor onvoldoende kunnen verbinden met haar en kon zichzelf niet spiegelen in haar ogen. (Als een baby nog heel klein is ervaart hij zijn leven als één met zijn moeder en leert hij door de reacties van zijn moeder wat emoties zijn en hoe hij zich geborgen kan voelen. Wanneer moeder daar om de een of andere reden niet voldoende toe in staat is kan er een verstoring optreden. Dit hoeft niet opzettelijk te gebeuren. Een kindje kan in een couveuse terecht komen, een moeder kan ziek zijn of depressief. Er kunnen dierbaren zijn overleden etc.)

Wat het ook was bij Klaas, er werd doorgegeven dat de uitreiking verstoord was en dat Klaas hier in zijn dagelijkse contacten last van had. Er werd een oefening gegeven om dit euvel te verhelpen.

Daarnaast werd aangegeven dat Klaas met zijn geest een constructie / een beeld van zichzelf had geschapen. Hij ervoer echter tussen het beeld wat de buitenwereld van hem zag en zichzelf een verschil. Alsof hij niet kon waarmaken wat mensen zagen in hem. Er werd aangegeven dat hij zo goed als dat beeld was dat hij eigenlijk nog meer was dan dat. Dat zijn zelftwijfel hierin niet terecht was! En dat zijn kracht zou liggen -niet in het ontwikkelen van meer vaardigheden-, maar in het leren kennen van zijn donkere kanten.

Kanten waar hij liever geen contact mee maakte. Wanneer Klaas in staat was zijn donkere kanten te omarmen en zelfs te respecteren dan zou hij meer zichzelf kunnen zijn en van daaruit, vanuit zijn (soms ook donkere)  kant makkelijker contact kunnen maken met andere mensen.

Klaas had vanuit zijn jeugd geleerd voor zijn moeder te zorgen en had hierdoor onvoldoende kind kunnen zijn. Zijn manier van overleven was ‘slim zijn’, presteren, alles alleen en zèlf doen, groot en sterk zijn.  Groot en sterk was hij niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk geworden. Echter niemand is alleen maar groot en sterk, ook grote sterke mannen niet.

Klaas en ik spraken over zijn kwetsbaarheden en over donkere kanten zoals zijn luie zelf, zijn egoïstische zelf en zijn recalcitrante zelf.

Om Klaas te laten ervaren hoe het voelt om te ontvangen deden we een systemische oefening waarbij hij kon voelen hoe het was om in de kind positie te zijn. Van te voren gaf hij aan: ‘ik kan mijn hoofd voor niemand buigen! Aan het einde van de oefening was hij in staat om voor zijn moeder te ‘knielen’’.

Ik leerde hem dat het heel fijn kan zijn om ‘klein’ te zijn. Ontvangen kan fijn zijn. Klein zijn kan ook fijn zijn omdat je je dan heel eventjes niet verantwoordelijk hoeft te voelen. Voor iemand met een groot ‘opgestegen’ deel zoals Klaas is dat erg belangrijk om te ervaren!

Herken jij dat dat je je altijd verantwoordelijk voelt voor de mensen om je heen? Je snel wil ondersteunen en helpen en dat je het moeilijk vind om te ontvangen? Dat je sneller kritisch bent en dat je soms ook moeilijk met autoriteit kan omgaan?

Dan kan het de moeite waard zijn om hier eens naar te kijken. De rol die je hebt aangenomen in je gezin kan hierin van grote invloed zijn en bewustwording hierover kan je helpen om te leren hoe je hier anders mee om kunt gaan! Je kunt hiertoe een intuïtieve opstelling doen. Of je kunt in een coaching gesprek leren waar je nu staat en hoe je je bewustzijn kunt vergroten!